HAKUNA MATATA

27 mei 2018

De twee weken groepsreis van de Nederlandse organisatie NRV zit er op. Laat ik even verder gaan op mijn vorige blog.
Ondertussen leerde ik de groep beter kennen. Eerlijk gezegd was ik verrast dat er zoveel 20-ers waren. Dat schepte dan ook al snel een band. Gedurende heel de trip was humor de rode draad. Het feit dat ik van België kom, dat ik klein ben en dat ik alleen was tussen al die koppels, maakte me een makkelijk doelwit om mopjes over te maken. Gelukkig kon ik met alles lachen en vond ik het heerlijk. Ik lachte erop los en besefte dat het best wel een tijdje geleden was dat ik nog zo hard heb gelachen, dagen aan een stuk. De sfeer zat er dus goed in.

Vanuit Hazyview volgden we met de bus een Panorama Route en stopten we op verschillende bijzondere plekken: The Pinnacle Rock, God's Window, Blyde
River Canyon met zijn 3 rondavels en tot slot Bourkes Luck Potholes. Ik heb weer mogen genieten van prachtige uitzichten.

In de late namiddag nam ik deel aan een sunset game drive. Mijn eerste safari in een 4X4 in Kruger National Park. Ik had er dan ook ongelooflijk veel zin in! De eerste dieren werden gespot en de zonsondergang gaf het park een mooie warme kleur. Toen de zon onder was, gingen we verder met lichtspots. Door de weerkaatsing van de dieren hun ogen, konden we ze blijven zien. Al was het wel wat moeilijker. Plots stond de jeep stil in het midden van de weg. We kregen de kans om te genieten van de sterrenhemel met zijn heldere melkweg. En dan zag ik een vallende ster...op deze bijzondere plek... Na 3 uurtjes rijden zat het er op en kropen we tijdig in ons bed, want de volgende dag vertrokken we terug rond 5u 's morgens naar het park.

Ook de zonsopgang mochten we bewonderen vanuit de 4X4 in het Krugerpark. We besteedden zo'n 8u in het park, maar in de eerste 5u zagen we al de "Big 5". Jaja, de olifant, buffel, neushoorn, leeuwin en zelfs de luipaard waren van de partij. Wat een geluk hebben we gehad! Al was de leeuwin wel moeilijk te zien, maar alleen al het feit dat je weet dat die daar ligt was zo speciaal. Het zien van de luipaard was een kippenvelmomentje. Ik mocht een verrekijker lenen en zo kon ik hem perfect zien liggen op een tak met zijn gevangen prooi (een impala) voor zich. Wauw! Ik vond het best wel jammer dat ik bij zo'n momenten geen goed fototoestel bij me had. Gelukkig kreeg ik de mooie foto's van de leeuwin en de luipaard toegestuurd.
Naast de Big 5 hebben we uiteraard nog vele andere wilde dieren gezien. De impala's waren talrijk aanwezig en ook andere soorten antilopen. De zebra, giraf, hyena, nijlpaard, krokodil, gnoe, zwijn, baviaan en vele prachtige vogels konden we bewonderen in hun natuurlijke habitat. De liedjes van de Lion King werden verschillende keren aangehaald en zelfs in de Jeep ontbrak de humor niet.

HAKUNA MATATA!

De volgende dag reden we richting de grenscontrole van Swaziland. Eens die gepasseerd begon het volop te regenen over het heuvelend landschap. We bezochten een glasfabriek en zagen hoe ze van scherven iets magnifiek konden maken. De koning met zijn 14 vrouwen en 30 kinderen zagen we niet, maar we ontmoetten wel de Chief van Swaziland.  Een 79 jarige vrouw die ons hartelijk verwelkomde met dans en gezang.

Van Swaziland reden we naar Hluhluwe en de volgende ochtend vertrokken we vroeg op safari in het Hluhluwe National Park. Helaas viel dat een beetje tegen en zagen we niet veel dieren. Vermoedelijk kwam dit door het vochtige weer en de bebossing van het gebied waarin we reden. Vlakbij onze accomodatie bezochten we nog een Zulu-dorpje en kwamen we meer te weten over hun cultuur.

Van Hluhluwe gingen we weer verder naar St-Lucia. De regen was een spelbreker... Net toen we aan het strand lagen, een zwembad hadden en een boottocht maakten om nijlpaarden te zien. Wanneer de zon er dan toch nog door kwam en de regen wist te stoppen, sprongen we direct in het zwembad. Dan toch nog een leuke afsluiter in St-Lucia.

Onze volgende stop was Southern Drakensbergen. We genoten van het unieke uitzicht dat het hotel ons aanbood en gingen via de Sani Pass naar Lesotho. Dat het een bijzondere weg was, mag wel gezegd worden. Eens de grenscontrole van Lesotho gepasseerd, kwamen we aan op de top. Het was er best wel koud en er lag zelfs sneeuw op de bergen. We leerden weer wat bij over het land en dronken iets op zo'n 2874 meter hoogte in de hoogste bar van Zuid-Afrika.

Na Southern Drakensbergen was het tijd voor onze laatste stop: Northern Drakensbergen. Daar was ik al eens geweest en dus voelden de omgeving en de bergen vertrouwd aan. Onze laatste dag samen. We volleybalden nog met heel de groep, wat zorgde voor een speciale verbondenheid. Na ons laatste avondmaal vond er een bedankingswoordje plaats voor onze fantastische gids en voor de  buschauffeur.

Dan was het zo ver. Tijd om afscheid te nemen. Twee weken lang genoot ik met volle teugen van een ongelooflijke groepsreis. Ik heb weer bijzondere dingen gezien en ik heb genoten van elke dag. Prachtige mensen om me heen die me steunden en deden inzien dat ik toch wel trots mag zijn met wat ik doe. Gedurende die 14 dagen heb ik ook speciale banden gecreëerd met mensen die ik nooit zal vergeten. Dat maakte het afscheid dan ook niet evident. De traantjes vloeiden. Zij reden terug naar Johannesburg voor hun vlucht, ik bleef in Northern Drakensbergen. Ik wou gerust met hen mee om dan vervolgens terug naar België te gaan. "Heimwee" noemen ze dat. Wel, de eerste keer in mijn leven dat ik dat voelde. Ook dat hoort erbij. Een shuttle pikte me op en ik ging terug naar Amphitheater Backpackers, waar ik al eens verbleef. Het was een moeilijke dag en ik moest wennen om terug alleen te zijn, maar ik wist ook dat ik nu heus wel wat rust kan gebruiken na deze boeiende, maar vermoeiende twee weken.

"Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd," zei Ruben. Wel, ik heb me twee weken lang kapot gelachen en ik kan zeggen dat ik écht heb geleefd!
Ruben, je bent me er eentje! :)

"The little things?
The little moments?
They aren't little."

Foto’s

6 Reacties

  1. Jolanda:
    27 mei 2018
    Gaaf Mieke je blog.
    Erg leuk om te lezen.
    Je mag trots zijn op jezelf dat je dit mooie avontuur aangaat.Geniet nog lekker van je tijd dat je aan het reizen bent.
    Liefs,
    Jolanda
  2. Maja:
    27 mei 2018
    Wauw Wauw Wauw! Wat zie je er goed uit meid! Vollen bak genieten!
  3. Jasmina:
    27 mei 2018
    Prachtige foto's!!
  4. Patricia:
    27 mei 2018
    Mieke we tellen af om je terug te zien. Maar zie op de foto's dat je straalt en er van geniet.het zal nu snel gaan dus geniet nu van elk uur, dag en laatste weken. Je doet het goed, tot gauw. Knuf van ons
  5. Annelies Lauwers:
    27 mei 2018
    Mieke, wat een supertijd beleef je daar! Zo tof je te zien stralen. Geniet er nog van!
  6. Josee:
    27 mei 2018
    Prachtige foto’s en wat me het meeste bijblijft is dat je zoveel gelachen hebt Mieke ! Zo blij om dit te lezen xxx