De laatste dagen van een bijzonder avontuur

12 juni 2018

Zuid-Afrika, Swaziland, Lesotho en... Zambia! Vrijdag 1 juni vertrok ik naar mijn 4e land dat op mijn "to do list" stond. En wát een land! Toen ik met een shuttle van Livingstone airport naar mijn hostel werd gebracht, voelde ik al een hele andere sfeer. Meer Afrika. En ik zat nog maar in de auto. Veel natuur, vrouwen die met manden op hun hoofd liepen (zelfs met koelboxen), kinderen die op straat speelden, de kleurrijke kleren die voor hun huis werden gewassen in emmers,...

Na mij te installeren in het hostel trok ik op verkenning. Ik moest wel even wennen aan het feit dat ik hier in Livingstone overdag veilig alleen kon rondlopen. Op mijn flip flops liep ik door de zandwegen. Wat voelde het goed! De spelende kinderen maakten me blij. Dit is meer "Afrika" dan in Zuid-Afrika. Al moet ik misschien niet vergelijken, want het zijn namelijk twee totaal verschillende landen.

De volgende dag besloot ik een rustdag te nemen en te genieten van de zon. De dag er na was het dan zo ver: The Victoria Falls! Eén van de zeven wereldwonderen. Iets waar ik gedurende heel mijn reis enorm naar uitkeek. Toen ik aankwam in het natuurgebied waren de baboens (bavianen) weer talrijk aanwezig. Gelukkig had ik geen eten of drinken bij me, anders werd dat al snel gepikt. Ik begon met een wandeling die uitkeek op de beroemde brug. Daar waar je kan bungeejumpen en waar de grens is met Zimbabwe. Vervolgens ging ik voor de "natte route". Mijn jas was niet genoeg, dus deed ik er nog een regenponcho over. Klaar om de regen te trotseren. Het was prachtig weer, maar op deze weg liep ik vlak naast de watervallen, die met hun enorme kracht net een douche creëerden. Eerlijk dacht ik de watervallen beter te kunnen zien, maar het was net een witte vlakte voor mijn ogen. Gelukkig was er wel nog een uitzichtspunt waar ik ze voor een deel kon bewonderen. Zó mooi! Tot slot deed ik nog een wandeling langs de Zambezi River en zag ik langs de andere kant hoe het water naar beneden liep.
Ik heb ze gezien, de Victoria Falls! Weer iets om af te vinken op mijn bucketlist.

Maandag 4 juni deed ik 's avonds een sunset cruise over de Zambezi River. Ik wist niet goed wat ik me erbij moest voorstellen, maar het was echt super! We zagen olifanten, krokodillen, speciale vogels, er was een BBQ en de zonsondergang was magnifiek. Het leek wel op een laatste avond en dat bracht me op een idee.

Dinsdag ging ik voor de laatste 4 nachten naar een ander hostel. De volgende dag ontdekte ik de locale marktjes: Maramba Market en Curio Market. Overal in Livingstone waren de kleurrijke stoffen aanwezig. Ook op Maramba Market stond er een kraam waar je ze kon kopen. Ik vroeg wat meer uitleg aan een vrouw die met stoffen in haar armen liep. Toevallig was ze een designer en gaf ze me uitleg over de verschillende soorten stoffen, welke kledingstukken ze het meeste maakt,... Ze nodigde me uit in haar bureau en gaf haar gsm-nummer. Ik koos een stof en mijn taxichauffeur bracht me naar het juiste adres. Ik kon verschillende ontwerpen kiezen en koos uiteindelijk voor een rok en een handtas. Zo fijn te weten dat deze dames hun kleren allemaal op maat en wens van de klant maken, dat ik een typisch souvenier vanuit Zambia zal kunnen meenemen naar huis en dat het zo puur is. Vervolgens liep ik nog even langs Curio Market en keerde terug naar het hostel. De laatste dagen gaan in...

Donderdagnamiddag deed ik een microlight flight (ULM) boven de Victoria Falls. Het was slechts 15 minuten, maar wat voor minuten. Die ga ik nooit meer vergeten. Het uitzicht was adembenemend. Ik vloog over de Zambezi River en zag de Victoria Falls deze keer volledig. 1700 meter lang. Met de zon die weerkaatste op het water en een regenboog die tevoorscheen kwam. Ik kreeg tranen van geluk. We vlogen ook een stukje boven Zimbabwe en spotten nog enkele dieren: olifanten, impala's, krokodillen en nijlpaarden. 15 minuten die zorgden voor een prachtige herinnering.

Vrijdag 8 juni was het mijn laatste dag. Ik ging terug naar de kleermaakster en haalde mijn rok en handtas af. Made in Livingstone. Made by Mavis. Een dame die ik niet snel vergeet. Tot slot maakte ik me klaar voor mijn laatste avond en ging ik terug op sunset cruise, omdat het zo mooi was. Ik heb ervan genoten! Van mijn laatste avond, van mijn tijd in Zambia en van mijn hele reis.

Zaterdag vloog ik van Livingstone terug naar Johannesburg, waar ik 's avonds een nachtvlucht nam naar Doha. Met slechts 1 uurtje slaap achter de rug, landde ik om 5u (6u plaatselijke tijd). Met zo'n 40 graden was de hitte in de vroege uren al enorm. Een tijdje later nam ik dan mijn laatste vlucht richting Brussel. Het grauwe Qatar dat ik vanuit de lucht zag, liet ik achter me, het tegengestelde van Afrika. Ik miste de kleuren al. Misschien miste ik Afrika al... Maar ik keek heus wel uit om terug thuis te zijn.

Nog een beetje rusten en een laatste keer in mijn reisdagboek schrijven. Met toch wel wat zenuwen was ik klaar om te landen, schoof ik aan bij de paspoortcontrole en wachtte ik op mijn backpack. Dan was het eindelijk zo ver: na 3 maanden zag ik mijn mama, papa, Joren, Julie en Lieven terug. Tranen van geluk. Tranen van opluchting. Het besef dat ik veilig terug ben en dat ik daar misschien wel geluk mee heb gehad. Ik heb niets ernstig voor gehad tijdens mijn reis en ik kan mijn ouders terug omhelzen. Het leek even een droom. Het was dan ook wennen om terug te zijn. Al was het maar in de auto zitten en terug langs de andere kant van de weg rijden. Terug thuis komen, mijn kat knuffelen, in de tuin wandelen, de luxe die we hier hebben, douchen zonder insecten, slapen in mijn eigen bed, water kunnen drinken van de kraan,... Home sweet home.

Wat ben ik blij dat ik dit avontuur ben gestart. Ik voel dat ik zelfstandiger ben geworden, toch een beetje meer kan loslaten en makkelijker kan relativeren. Het besef dat België heus nog niet zo slecht is en dat een klein landje echt wel gezellig kan zijn. Ik heb prachtige momenten beleefd en momenten waarbij ik mezelf toch even tegenkwam. Ik heb veel bijgeleerd gedurende mijn trip en ik heb momenten van puur geluk mogen ervaren.

Wat een ervaring, wat een unieke reis. Deze reis van deze 4 bijzondere landen zit erop, maar mijn eigen reis niet. Ik beschouw mijn leven als een grote reis, met mooie en minder mooie momenten, met bergen en tunnels, met hoofdstukken die worden afgesloten en nieuwe hoofdstukken die worden gestart. Met mijn rugzak bewandel ik verder mijn weg, mijn reis, mijn leven. Op mijn tempo. Stap voor stap. Life is a journey.

"De grootste ontdekkingsreiziger is diegene die een rondreis in zichzelf maakt"

Foto’s

3 Reacties

  1. Patricia:
    12 juni 2018
    Prachtig, Mieke! Dit avontuur vergeet je nooit meer!
  2. Josee:
    12 juni 2018
    Zo mooi en prachtig geschreven ! De reis van je leven met een hele mooie boodschap in om verder mee te nemen in je heden en toekomst Mieke....welkom terug xxx
  3. Vera:
    28 augustus 2018
    Fijn dat je mij liet mee genieten van jouw Afrika-verhaal. Wat een avontuur. Als je dit aankan dan zal de rest ook wel lukken.
    Lieve groetjes en hopelijk tot ziens